همه به ما می خندند

یاد دارم که با برگ های ریخته
[You must be registered and logged in to see this link.]در حیاط باغ های غبار آلود قدم می زدم
غبار ها انگشتانم را نوازش می کردند
باران نمی بارید
ولی ابرها لحظه لحظه سیاهیشان زیادتر می شد
پروانه ها بودند
ولی پرواز نمی کردند
با اینکه شمع بود
گل های آبی بودند
ولی بیرون نمی آمدند
با اینکه گاه گاهی سرشان را بیرون می آوردند
من همه چیز داشتم
ولی باران وگل نداشتم با اینکه شمع داشتم
هر دو تا را آوردم با اینکه قیامت نبود
صیحه را نمی شنیدم پس قیامت نبود
باران می گفت
که من نمی خواهم جهره کسی را پاره پاره کنم
گل می گفت
من تاب وتوان دیدن گریه های ابر را ندارم
عجیب بود
سکوت عجیبی من را فرا گرفت
در همان لحظه من رفتم
من ومن ها تمام شدند
...
با تشکر فراوان